هفته قبل با پدرم برای خرید کتاب درسی به مرکز شهر اصفهان رفته بودیم (دروازه دولت) 2 جوان (teen ager) آدرس هتل بین المللی شاه عباسی را از یک اصفهانی که انگلیسی بلد نبود می پرسیدند و او هم با لهجه اصفهانی به اونها می گفت از تو پارکم می تونید برید،و دو جوون که وقتی با اون ها صحبت کردم مشخص شد اسپانیایی هستند هاج و واج به آنها نگاه می کردند معلوم بود فارسی مخصوصا به لهجه اصفهانی را از بیخ عرب بودند!!حس نوع دوستی و حقوق بشری ام گل کرد رفتم جلو و به اونا به انگلیسی دست و پا شکسته حالی کردم که اجازه بدهید با هم بریم و هم مسیر هستیم خلاصه دو جوون که از صحبت هاشون مشخص شد تازه دبیرستان (high school) را تموم کرده اند را از داخل پارک هشت بهشت که با رسیدن به ساختمان هشت بهشت مسمی بودن نام پارک تازه حالی خودم نیز شد را به آنها نشان داده و اونها حداقل یک مکان باستانی را هم دیدند تا مقابل هتل شاه عباس رسیدیم پرسیدم قصد دارید شب را در هتل شاه عباس بگذرانید که گفتند به پارک غدیر می روند و چادر می زنند قبل از خداحافظی شماره موبایل دادم اگه دوست داشتین شب را می توانید منزل ما باشید به شماره من زنگ بزنید خلاصه وقتی ما به منزل خود که در شهرستان خمینی شهر می باشد برگشتیم دوستان تازه فرنگی ما که تلفن موبایل هم نداشتند از تلفن کسی زنگ زدند و مقابل هتل شاه عباس برای نیم ساعت بعد از مکالمه قرار گذاشتیم پدرم به اتفاق خواهر و برادر کوچک تر از خودم به دنبال آن ها رفتند فکر می کنم پدرم برای اطمینان خاطر دادن به آنها که در امان(safe) هستند بچه ها را به دنبال خودش برد آخه از بس بعضی کشور ها که از اقتدار و بزرگ منشی کشور و مردم ما بیزار هستند تبلیغات غلط و نابجا می کنند فکر می کنم تاکتیک خوبی بود.

مخلص کلام بعد از یک ساعت همگی برگشتند و قتی از ماشین پیاده شدند من به قصد پارک ماشین داخل پارکینگ پشت فرمان نشستم کلی تعجب کردند سوال داشتند که چطور یک نوجوان 14 ساله پشت رل می نشیند و رانندگی می کند مشخص شد هنوز رانندگی بلد نیستند آخه در دیار غرب خیلی متمدنانه به مموضوع مهم رانندگی نگاه می کنند و خیلی این امر سهل انگارانه از نظر ما را جدی می گیرند شاید به خاطر این است که آنها در همه ی کارها جدی هستند و سهل است که  ما عادت داریم حتی موضوعات و امور خیلی جدی را شوخی بگیریم و به همین خاطر است که آمار تصادفات جاده ای و بین جاده ای ما شوخی شوخی شوخی در دنیا مقام اول را دارد بگزریم سوال بعدی که ذهن ما را مشغول کرده بود نحوه ی مسافرت آن دو جوان بود .که در جواب ما واژه HichHiking را به کار می بردند و با نشان دادن انگشت شصت و بعضا با تابلوی که مقصد روی آن نوشته شده است به صورت مجانی مسافرت را شروع می کنند یک مسافرت مجانی که در آن جوانان بعد از پایان سال تحصیلی دو نفر با کوله پشتی از حداقل ها راه می آفتند در خیابان با علامت شصت از رانندگان می خواهن متوقف شوند.

این مطلب را نوشتم که اولا خود باوری جوانان اروپایی ملت خودمان بکشم که دو جوان که هنوز وارد دانشگاه نشده اند و تازه دبرستان را پشت سر گزاشته اند به چنان جرأت و جسارتی دو ماه پیش از خانه خارج شده و سپس پس از سفر به 10 کشور وارد ایران شده و با انرژی قصد چهار ماه مسافرت بعد از این هم دارند و همچنین بگوییم چقدر ورزش در بین جوانان آنان نهادینه شده که توان این جوانان از حکایت از قدرت بدنی (strong) دارد.